Του Κυριάκου Μερελή, Ασφαλιστικού & χρηματοοικονομικού συμβούλου. Μέλους της Διοικούσας Επιτροπής & Υπευθύνου Συμβουλευτικής Υποστήριξης Επιχειρήσεων του Ε.Ε.Θ. Συντονιστή Επιτροπής Παρακολούθησης Ασφαλιστικών & Τραπεζικών θεμάτων του Ε.Ε.Θ
O νόμος 4583/18 εναρμονίζει την ελληνική ασφαλιστική αγορά με την ευρωπαϊκή (κοινοτική οδηγία IDD) και παράλληλα ρυθμίζει τη λειτουργία της ιδιωτικής ασφάλισης και των συντελεστών της. Επιπλέον, δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες και παρεκκλίσεις. Παρόλα αυτά, διαπιστώνουμε μετά λύπης μας, ότι γνωστή ασφαλιστική εταιρεία με πολυετή παρουσία στην ελληνική ασφαλιστική αγορά μέσω των νέων συμβάσεων συνεργασίας που προωθεί για υπογραφή στο αποκλειστικό δίκτυο ασφαλιστικών διαμεσολαβητών που διαθέτει, επιδίδεται σε νομικές ακροβασίες, επιβάλλοντας τον “νόμο” του ισχυρού απέναντι στους συναδέλφους μας ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές, και ελέγχεται το αν οι ενέργειες της είναι σύννομες. Δεν είναι δυνατό να θεωρηθεί νόμιμο να υποχρεώνονται να υπογράψουν οι διαμεσολαβητές δυσμενέστατη τροποποίηση των υπαρχόντων συμβάσεών τους, και μάλιστα με ωμό εκβιασμό πως αν δεν το πράξουν θα τους καταγγελθεί η σύμβαση και μάλιστα χωρίς να τους καταβληθούν για 3 έτη τα δικαιώματα τους από το χαρτοφυλάκιό τους, σαν να είναι κοινοί εγκληματίες του ποινικού δικαίου.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι καμία άλλη ασφαλιστική εταιρεία, από όσο γνωρίζουμε, δεν έχει υιοθετήσει αυτή την πρακτική, η οποία πρακτική θέτει σοβαρότατη υποψηφιότητα να κριθεί δικαστικά παράνομη και καταχρηστική, και καμία άλλη ασφαλιστική εταιρεία δεν έχει παρουσιάσει την προκλητική επίδειξη μονομερούς ισχύος, η οποία αγγίζει τα όρια της ύβρεως και της ασέβειας, που εφαρμόζει η συγκεκριμένη, σε βάρος των συναδέλφων μας ασφαλιστικών διαμεσολαβητών. Οι αυθαίρετες και μονομερείς παρερμηνείες του νόμου, η έλλειψη αυτοσυγκράτησης και η ασεβής συμπεριφορά διοικούντων και ανώτερων στελεχών της εταιρείας, απέναντι στους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές δεν καλλιεργούν κλίμα εμπιστοσύνης, δεν προωθούν την εταιρική κοινωνική ευθύνη που κάθε εταιρεία οφείλει να επιδεικνύει στο σύγχρονο επιχειρηματικό περιβάλλον, υπονομεύουν το τεκμήριο της καλής πίστης που είναι κυρίαρχο στο θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης, απαξιώνουν, ενδεχομένως, τον θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης στη συνείδηση της κοινωνίας, προκαλώντας ανασφάλεια στο καταναλωτικό κοινό, το οποίο παρακολουθεί την εν λόγω ασφαλιστική εταιρεία να μη σέβεται την εμπιστοσύνη που της έχουν δείξει οι συνεργάτες της και ταυτόχρονα να προχωρά σε ενέργειες που ελέγχονται για τη νομιμότητα τους. Κυρίως όμως, αδικούν κατάφωρα και θέτουν υπό ομηρία τους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές καταργώντας ουσιαστικά το τεκμήριο της αθωότητάς τους και προσβάλλουν την προσωπικότητα των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών προξενώντας τους ηθική βλάβη για την οποία μπορούν να αξιώσουν αποζημίωση.
Εύλογα δύναται να αναρωτηθεί κανείς για τις ενέργειες της συγκεκριμένης ασφαλιστικής εταιρείας έναντι των ασφαλισμένων της, εάν και εφόσον προκύψει κάποια διαφορά ή σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των δύο μερών (ασφαλιστικής εταιρείας και ασφαλισμένων), ιδιαίτερα δε στην περίπτωση κατά την οποία γεννηθεί οποιαδήποτε απαίτηση των ασφαλισμένων εναντίον της, που απαιτεί ερμηνεία του εκάστοτε νόμου, και όχι επιβολή του νόμου του ισχυρού.
Η διοίκηση της ασφαλιστικής εταιρείας οφείλει να αναγνωρίσει τους κόπους και τις προσπάθειες των ανθρώπων-επαγγελματιών του αποκλειστικού της δικτύου, οι οποίοι την εμπιστεύθηκαν, την υποστήριξαν και εν τέλει την ανέδειξαν σε πρωταγωνίστρια εταιρεία στην ελληνική ασφαλιστική αγορά και όχι να τους «κρατάει» σε καθεστώς ομηρίας. Επίσης, η ΔΕΙΑ και η ΕΑΕΕ υποχρεούνται να λάβουν θέση για το μείζον θέμα που έχει ανακύψει μεταξύ της ασφαλιστικής εταιρείας και των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών και να επιτελέσουν το θεσμικό τους καθήκον με δίκαιο και αντικειμενικό τρόπο.
Η δίκη προθέσεων και η προσπάθεια κατάργησης του τεκμηρίου αθωότητας απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους (ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές), ξεπερνά τη λογική και το «κοινό περί δικαίου αίσθημα». Αναμένουμε, επομένως, μία σαφή αλλαγή στάσης της ασφαλιστικής εταιρείας. Ειδάλλως οι θεσμικοί εκπρόσωποι των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών θα αναλάβουν δράση, η οποία θα είναι νόμιμη, σε αντίθεση, όπως φαίνεται με τη δράση της εταιρείας.
Η διοίκηση της ασφαλιστικής εταιρείας, οφείλει να γνωρίζει ότι ακόμα και ο Θεός, έδωσε τη δυνατότητα στους πρωτόπλαστους να διαπράξουν πρώτα το προπατορικό αμάρτημα και έπειτα αποφάσισε την εκδίωξη τους από τον παράδεισο.
Υ.Γ. Ελπίζω οι ιθύνοντες νόες των νομικών ακροβασιών της ασφαλιστικής εταιρείας, στο τέλος να μην οδηγηθούν στον παραλογισμό να καταγγείλουν και τον Δημιουργό μας για ευνοϊκή μεταχείριση απέναντι στα δημιουργήματα του…
Αναδημοσίευση από το Τhe Insurer Νοεμβρίου.
