Του Δρ. Γιώργου Κ. Κασάπη, Ασφαλιστικού Πράκτορα
Η ασφάλιση της ιατρικής αστικής ευθύνης αποτελεί ένα εργαλείο/μέσο αποζημίωσης σε περιπτώσεις θανάτου ή σωματικής βλάβης από ιατρικό σφάλμα ή αμέλεια του ιατρού ή και του νοσοκομείου.
Μολονότι φαινομενικά απλό, το ως άνω καθίσταται προβληματικό στην εγχώρια αγορά που λειτουργεί με βάση ένα θεσμικό πλαίσιο, όπου
- το κράτος, αγνοώντας τη σύγχρονη πραγματικότητα, δεν αποδίδει στο πρόβλημα της ιατρικής ευθύνης τη δέουσα σημασία και δεν λαμβάνει τις ανάλογες νομοθετικές πρωτοβουλίες,
- ο νομικός κόσμος (δικαστικό σώμα και δικηγορία) πρροσεγγίζουν και διαχειρίζονται το θέμα της ιατρικής ευθύνης – σε αντίθεση με τη διεθνή πρακτική – με αναχρονιστικό τρόπο που είναι εξοντωτικός για τους εμπλεκομένους,
- τα νοσοκομεία και οι ιατροί, δημοσίου και ιδιωτικόυ τομέα, δεν πείθουν ότι έχουν συνειδητοποιήσει την (αντικειμενική) τους ευθύνη και (ότι) έχουν επικεντρωθεί στη σημασία τξς ασφαλιστικής κάλυψης της ευθύνης τους, ενώ
- η ίδια η ασφαλιστική αγορά, εταιρείες και διαμεσολάβηση, εμφανίζει μια προβληματική εικόνα που δεν ανταποκρίνεται στα αντίστοιχα ευρωπαïκά πρότυπα.
Είναι αναστρέψιμη αυτή η κατάσταση; Βεβαίως και είναι, αλλά υπό προυποθέσεις: υιοθέτηση σύγχρονου τρόπου σκέψης, σεβασμός των θέσεων της άλλης πλευράς, νομοθέτηση με σεβασμό στο ευρωπαïκό κεκτημένο και τη διεθνή πρακτική και προσέγγιση των προβλημάτων με κριτικό αλλά αντικειμενικό τρόπο και όχι με παραπειστικά και στρεψόδικα επιχειρήματα. Συγκεκριμένα
- H πολιτεία οφείλει, καταπολεμώντας τον κακό εαυτό της να νομοθετήσει όπως κάθε σύγχρονο και ανεπτυγμένο κράτος οφείλει να πράξει και πράττει.
- Τα νοσοκομεία δημόσιου κι ιδιωτικού τομέα οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους, στο βαθμό που τους αναλογεί (το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό δεν είναι και δεν πρέπει να είναι αυτός που καταβάλλει το τίμημα, ευρισκόμενος μεταξύ πολιτείας και εργοδοσίας).
- Η ασφαλιστική αγορά οφείλει να ακολουθήσει το βηματισμό των αντιστοίχων ευρωπαïκών αγορών, οι εταιρείες θα πρέπει και σε αυτό το επίπεδο να πράξουν το κάτι παραπάνω από το τυπικό (η διαμεσολάβηση γνωρίζει από τη διαδικασία των επαναπιστοποιήσεων τι σημαίνει αυτό), ενώ και η διαμεσολάβηση – η οποία είναι εξαρτημένη (το διατυπώνω ευγενικά) από τις εταιρείες – θα πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες στο μέτρο που αυτό είναι εφικτό.
- Τέλος, οι συνδικαλιστικοί φορείς του οικείου (υγειονομικού) χώρου οφείλουν να προσεγγίσουν την πραγματικότητα κάτω από ένα διαφορετικό (ρεαλιστικό) πρίσμα, παραμερίζοντας τις πάσης φύσεως ιδεοληψίες από τις οποίες διακατέχονται.
Η ανάλυση που ακολουθεί, αποτελεί μια προσπάθεια παρουσίασης και ανάδειξης του πολυσύνθετου προβλήματος της ιατρικής αστικής ευθύνης, μέσα από έρευνα σε 4 επίπεδα:
- θεωρητικό πλαίσιο του προβλήματος,
- ασφαλιστική προσέγγιση της ιατρικής αστικής ευθύνης (φιλοσοφία και χαρακτηριστικά συστημάτων διεθνώς),
- αγορά ιατρικής αστικής ευθύνης των Η.Π.Α. (μεγαλύτερη του κόσμου) και
- ελληνική πραγματικότητα (νομικό καθεστώς, εμπειρικές έρευνες, δικαστική πρακτική, στατιστικά στοιχεία της ΕΑΕΕ)
Δείτε την παρουσίαση (pdf) ïΙατρική Αστική Ευθύνη. Η ασφαλιστική προσέγγιση ενός πολυδιάστατου προβλήματος ΕΔΩ
